Kıstırma tutuşu

Ardından gelecekteki bütün çizme ve yazı yazma hareketleri için önemli bir geçiş bu süreci takip eder: hareket daha fazla hedeflenmiş hale gelir, çizgiler artık gelişigüzel değildir, iki boyutlu kağıt “alanı” içerisinde bilerek çizilirler.

Dairesel ve zikzak hareketlerle, çocuklar daha sonra harfleri yazarken kullanacakları şekiller için önemli çizgi dizilerini pratik ederler. Bu noktadan itibaren, çocuklar parmakla bir kalem ya da boya kalemini parmakla eğimli tutuş hareketiyle tutmaya başlarlar. Çocuklar, parmaklarını kullanmakta artık daha bilinçlidirler, el yazısını taklit etmeye başlarlar.

İşaret parmağı ve başparmağın hafifçe eğilmesiyle yapılan statik üç taraflı tutuş, örneğin bir yapbozun parçalarını sıraladıklarında olduğu gibi küçük nesnelerle oynadıkları zamanlarda çocuklar tarafından pratik edilir.

Bütün bu faaliyetler sırasında, göz-el koordinasyonu öğrenilir, pratik edilir ve otomatik hale getirilir. Yoğun bir şekilde cep telefonunun kullanılması ya da video oyunlarının oynanması gibi tek taraflı, monoton hareketler, önemli bir süreç olan göz-el kontrolünün gelişimini engeller. Çocuklar, okulda başarılı olabilmek için karmaşık tutuş durumlarını defalarca öğrenmelidirler: top atıp tutmak, boncukları ipe dizmek, oyuncak yapı tuğlalarını bir araya getirmek ve şekiller kesip çıkarmak gibi aktiviteler yapılmalıdır.

Çocuklar çizerlerken ya da yazı yazma pratiği yaparlarken, aynı zamanda ellerinin esnek olmasını, çok gergin olmamasını sağlamak için pratik yapma fırsatı da kazanırlar: ellerini sallama, parmaklarını bir masa ya da başka bir çocuğun sırtında hareket ettirme veya oyun hamurlarına farklı hareketlerle şekil verme (yuvarlama, döndürme, esnetme, koparma, vurma, yoğurma).